ΝΟΤΙΑ ΑΦΡΙΚΗ
Επιστροφή μετά την πτώση
Δημοκρατία της Νοτίου Αφρικής είναι μια ξεχωριστή περίπτωση μεταξύ των αφρικανικών κρατών, αλλά και όλων αυτών που παράγουν κρασί, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η χώρα αυτή πάντα είχε μια πολύ έντονη εικόνα προς το εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη, που την επηρέαζε σημαντικά, άλλες φορές θετικά, ενώ άλλες αρνητικά. Από «Γη της Επαγγελίας» το 18ο αιώνα έφτασε στο ναδίρ των έκδηλων φυλετικών διακρίσεων για να φτάσει ξανά, στις αρχές του 21ου αιώνα> να γίνει το «Κράτος του Ουράνιου Τόξου» του Νέλσον Μαντέλα. Ο οινοπαραγωγικός κλάδος ακολούθησε στενά αυτές τις πολιτικές αλλαγές και σήμερα έχει αδράξει πλήρως τις ευκαιρίες που του έχουν δοθεί.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι εμφανίσθηκαν στη περιοχή το 1643 και χρειάσθηκαν μόνο ενια χρόνια για να γίνει η πρώτη παραγωγή κρασιού. Οι Ολλανδοί άποικοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διάδοση της αμπέλου, χρησιμοποιώντας κυρίως γαλλικές ποικιλίες.
Το 1685 ιδρύθηκε το Κτήμα Constantia πολύ κοντά στο Κέιπ Τάουν, αλλά το πραγματικά
σημαντικό γεγονός συνέβη το 1778, όταν Hendrik Cloete αγόρασε το Constantia και αφιερώ-θηκε, με γνώση και επιμονή, στη παραγωγή γλυκών κρασιών, λευκών και ερυθρών, με τα πρώτα να είναι με διαφορά πιο ακριβά..
Τα κρασιά του κτήματος της Constantia έπαιξαν ένα οημαντικό ρόλο στη δημιουργία μιας καλής εικόνας των κρασιών τής Νοτίου Αφρικής - μέσα σε λίγα χρόνια, τα Constarι έφταναν σε πολύ υψηλές τιμές στην αγορά της Αγγλίας, τιμές που μόνο τα γλυκά Tokai της Ουγγαρίας και τα γερμανικά ρίσλιν μπορούσαν να ξεπεράσονν.
Αποδεκατισμός rων αμπελώνων
Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένο για τις εξαγωγές της Νοτίου Αφρικής. Το πρώτο χτύπημα ήρθε το 1861, όταν επετράπη η χωρίς φόρους εισαγωγή των γαλλικών κρασιών στην Αγγλία. Η πτώση των πωλήσεων δεν έγινε άμεσα αισθητή στους Νοτιοαφρικάνους και μάλιστα τα πρώτα χρόνια μια μεγάλη μερίδα καταναλωτών έμεινε σταθερή στις προτιμήσεις της. Αυτό ήταν δυστύχημα για τους παραγωγούς. Το 1886 τα εδάφη της χώρας γνώρισαν τη φυλλοξήρα και μέσα σε ελάχιστες εσοδείες οι αμπελώνες αποδεκατίσθηκαν. Η αντίδραση των αμπελουργών ήταν άμεση και μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα είχαν καλυφθεί οι χαμένες εκτάσεις και πολύ παραπάνω. Όμως, δεν είχε γίνει αντιληπτό ότι η αγορά ήταν πια πολύ διαφορετική. "Ετσι, δημιουργήθηκαν τεράστια πλεονάσματα οίνου και μηδενική σχεδόν ζήτηση.
Η κατάσταση σύντομα έφτασε σε υψηλά επίπεδα δυσφορίας και η μόνη εύκολη λύση ήταν να αναλάβει το κράτος ρόλο ρυθμιστή.
Από τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα μέχρι και την προτελευταία, υπήρξε μια μαύρη περίοδος για τη Δημοκρατία της Νοτίουυ Αφρικής, με το Απαρτχάιντ στο απόγειό του να καταπατά κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να καταστρέφει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Χωρίς εξαγωγικές αγορές, τα μπράντυ και τα ενισχυμένα κρασιά, που αποτελούσαν το 95°/ο της παραγωγής του κλάδου, είχαν μείνει εγκλωβισμένα μέσα σε μια πολύ στενή τοπική αγορά.ακόμη και αν υπήρχαν ελάχιστα ποιοτικά προϊόντα, τότε αυτά χάνονταν μέσα σε μια θάλασσα μετριότητας, αλλά και είχαν το στίγμα του ρατσισμού πάνω τους.
Δεκαετία των αλαγών
Η δεκαετία του 1990 έφερε κοσμογονικές αλλαγές.Η απελευθέρωση του Μαντέλα ήταν ένα γεγονός ορόσημο, αν και οι εντάσεις και οι αλλαγές πολιτικής είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανείς καιρό πριν και για αρκετά χρόνια μετά. Μικρές ομάδες του έγχρωμου πληθυσμού άρχισαν να έχουν ευκαιρίες για κοινωνική και οικονομική ανέλιξη, ενώ σήμερα υπάρχουν ακόμη και έγχρωμοι ιδιοκτήτες μεγάλων τραπεζών. Η φράση-κλειδί ήταν και είναι το «Black Economic Empowerment» (ΒΕΕ) - δηλαδή όχι απλώς πολιτική ίσων ευκαιριών, αλλά η οργανωμένη προσπάθεια να ενδυναμωθούν τα αδύναμα, άρα έγχρωμα, κοινωνικά στρώματα. Για ολλούς, φυσικά λευκούς, Νοτιοαφρικάνους, αυτό οδήγησε σε ένα ανεστραμμένο Απαρχάιντ - ότι στις σημερινές καταστάσεις, πας λευκός χωρίς οικονομική δυνατότητα έχει λιγότερες δυνατότητες από έναν αντίστοιχο έγχρωμο.
Το 1992 ο KWV χαλάρωσε τον ασφυκτικό έλεγχο που είχε πάνω στην εγχώρια παραγωγή κρασιού και η άμεση συνέπεια ήταν η εμφάνιση μικρών και καλής ποιότητας παραγωγών. Η εικόνα της χώρας είχε αρχίσει να γίνεται κατά πολύ καλύτερη. Την ίδια περίοδο, η αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου είχε ανακαλύψει τη γοητεία των κρασιών του Νέου κόσμου, αλλά η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανία είχαν ακόμη πολύ ακριβές μέσες τιμές.
Κumala : Η μαγική λέξη
Το 2003 οι συνολικές εξαγωγές έφτασαν τα 240 εκατ. λίτρα, +30% από το 2002. Σε αντιπαράθεση, οι εξαγωγές το 1995, που ήταν χρονιά των μεγάλων πολιτικών αλλαγών, έφθαναν τα 76 εκατ. λίτρα, ενώ το 1991, μέσα στην Απαρτχάιντ εποχή, ήταν στα 27 εκατ. λίτρα. Η πρώτη εξαγωγική αγορά εξακολουθεί να είναι η Βρετανία, όπου έχει μερίδιο οινικής (off-trade) αγοράς 10,2% κατ' όγκο και 10,1 °/ο κατ' αξία. Ο βασικός λόγος πίσω από αυτά τα μερίδια είναι το Kumala, της εταιρείας Western Wines, που πουλά 2,5 εκατ. κιβώτια το χρόνο, ένας όγκος που το
κατατάσσει μέσα στα δέκα πιο δημοφιλή εμπορικά σήματα. Το Kumala δημιουργήθηκε με μια συνταγή που δεν ήταν καθόλου καινούργια, αλλά συχνά δημοφιλής: οινοποίηση που δίνει έμφαση στο ώριμο φρούτο, τις μαλακές τανίνες, την απαλή αίσθηση του στόματος, το μέτριο προς γεμάτο σώμα, τις σχετικά χαμηλές οξύτητες, τα σχετικά υψηλά επίπεδα CO2 στα λευκά και την καλή, αλλά όχι διακριτική παρουσία του βαρελιού. Σημαντικό στοιχείο ήταν η μοντέρνα συσκευασία, με παραστάσεις και σύμβολα που υποδηλώνουν εξωτικές προελεύσεις. Φυσικά, όλα τα παραπάνω υποστηρίχθηκαν με μεγάλη διαφημιστική καμπάνια σε όλα τα επίπεδα, από περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας έως και τηλεοπτικά σποτ. Οι εξαγωγές στη Σουηδία ανέβηκαν κατά 131 °/ο. Στην Ολλανδία, για ευνόητους λόγους, η Νότιος Αφρική κατέχει τη δεύτερη θέση σε εισαγωγές, μετά τη Γαλλία.
Αν και οι εξαγωγές φαίνονται προς το παρόν να πηγαίνουν καλά, η εσωτερική αγορά δείχνει να πηγαίνει λιγότερο καλά.
Η προσέλκυση οινοφίλων για τουρισμό είναι ίσως το λιγότερο σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας της Νοτίου Αφρικής. Το ζωτικό πολιτικό σημείο ήταν ότι το κρασί μπήκε μέσα στην π εμπειρία επίσκεψης» κάθε τουρίστα που πατούσε το πόδι του στη ΔΝΑ - να μπει σε κάποιο κελάρι, να δοκιμάσει και να αγοράσει, επιτόπου ή όταν επιστρέψει στη χώρα του, κάποιο νοτιοαφρικανικό κρασί. Κάθε οινοποιείο δημιουργεί δίπλα του ένα ξενοδοχείο, ένα γήπεδο γκολφ ή έστω λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια και ένα εστιατόριο. Αντίστροφα, σχεδόν κάθε ξενοδοχείο θέλει να παρουοιάσει κάποια καλά κρασιά με το όνομά του, που δεν είναι φασόν, αλλά πραγματικά δικής του παραγωγής. Αυτή η κατάσταση φυσικά ευνοείται από τις ιδιαίτερες συνθήκες που υπάρχουν στη χώρα, καθώς η μεγάλη εγκληματικότητα στις μεγάλες πόλεις ωθεί τους τουρίστες να μένουν κλεισμένοι σε ξενοδοχεία-Θέρετρα ή έστω να κυκλοφορούν με αυτοκίνητο σε ελεγχόμενες περιοχές έξω από τα αστικά κέντρα.
Μεγάλη η επιτυχία στην Ευρώπη
Το στυλ των κρασιών της ΔΝΑ Βοήθησαν στο νπ γνωρίπουν μεγάλη επιτυχία σε ευρωπαϊκές αγορές. Το κλίμα της χώρας είναι ουσιαστικά μεσογειακό, με ήπιους χειμώνες,
και ζεστά καλοκαίρια και το μεγαλύτερο μέρος της βροχόπτωσης να πέφτει εκτός της περιόδου ανάπτυξης του αμπελιού. Σε χαρακτήρα, τα κρασιά μπορούσαν συνεπώς να παίξουν και τελικά έπαιξαν αρκετά καλά το χαρτί του Νέου Κόσμου, αλλά όχι ολοκληρωτικά - δεν υπήρχαν αρχικά οι οικονομικοί πόροι για την έντονη παρουσία δρυός ή τις πολύ <καθαρές» και μη οξειδωτικές οινοποιητιχές τακτικές που υπάρχουν στην Αυστραλίη ή τη Νέα Ζηλανδία. Κάτι που εντυπωσιάζει όποιον επισκεφθεί ακόμη και τους κορυφαίους παραγωγούς της χώρας είναι' η σκληρή δουλειά στο αμπέλι, αλλά και η απουσία της αίσθησης τελειότητας, κυρίως στο οινοποιείο, που υπάρχει στους αντίστοιχους παραγωγούς σε άλλες χώρες, όπως στην Ελλάδα ,lσπανία ή στην Αυστραλία. Αυτή η διαφορετικότητα του στυλ, παντρεμένη με ουσιαστική ποιότητα, εξελίχθηκε προς όφελος των κρασιών της χώρας - για πολλούς ειδικούς, η προσωπικότητα των νοτιοαφρικανικών κρασιών στέκεται μεταξύ Νέου και Παλαιού Κόσμου. "Εχουν την ένταση και τη δύναμη του Νοτίου Ημισφαιρίου, που τα έκανε εύκολα στην προσέγγιση από νέους καταναλωτές, αλλά και τη φινέτσα της Ευρώπης, που έδινε πολλές λύσεις σε θέματα φιλικότητας προς το φαγητό, άρα και θέματα παρουσίας σε εστιατόρια. Επίσης, σε επίπεδο εξαγωγικό, η έμφαση δόθηκε στα ερυθρά κρασιά, ωφελούμενη από τη ροπή της αγοράς προς αυτά τη δεκαετία του 1990. Φυσικά, άλλος ένας παράγοντας ζωτικής σημασίας ήταν το πώς αντέδρασαν οι οινοπαραγωγοί της ΔΝΑ στη ζήτηση συγκεκριμένων ποικιλιών από την αγορά. Ο κύριος φορέας πίσω από το WIB είναι το South African Wίne & Brandy Company, ο οποίος Θα βοηθηθεί από πέντε ξεχωριστές ομάδες εργασίας. Αυτές θα είναι σχετικές με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, τη διαχείριση και εκπαίδευση ανθρωπίνων πόρων, τη μεταφορά και δημιουργία τεχνολογίας, την ανάπτυξη αγορών και προώθηση των κρασιών της ΔΝΑ. Η βιομηχανία οίνου της ΔΝΑ δείχνει με πολλούς τρόπους πως ξέρει να παίρνει τα ηνία των εξελίξεων και όχι να ακολουθεί. Ταγός των προωθητικών κινήσεων είναι ο εξαγωγικός οργανισμός Wines of South Afica - WOSA. Στις αρχές του 2005, μόλις δημοσιεύθηκε η έρευνα του International Wine & Spirits Record - κατά παραγγελία των διοργανωτών της Vinexpo, η οποία δήλωνε πως η αγορά των ΗΠΑ θα γίνει η υπ' αριθμόν 1 αγορά του πλανήτη, με πωλήσεις κρασιών στα 24 δισ. δολάρια μέχρι το 2008, ο WOSA κατάλαβε αμέσως ότι πρέπει να ρίξει το βάρος του και εκεί. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο πρόεδρος του πολύ σημαντικού Society of Wine Educators, ανακοίνωσε ότι θα δουλέψει με το WOSA-US για να δημιουργήσει κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό για την προώθηση των κρασιών της ΔΝΑ σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Οι προσπάθειες όμως συνεχίζονται και στη Βρετανία. Εκεί, το 2005, θα δοθούν για την προώθηση των κρασιών της χώρας περίπου 750.000€, ένα ποσό όχι υπερβολικό.
Επιστροφή μετά την πτώση
Δημοκρατία της Νοτίου Αφρικής είναι μια ξεχωριστή περίπτωση μεταξύ των αφρικανικών κρατών, αλλά και όλων αυτών που παράγουν κρασί, σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η χώρα αυτή πάντα είχε μια πολύ έντονη εικόνα προς το εξωτερικό, κυρίως στην Ευρώπη, που την επηρέαζε σημαντικά, άλλες φορές θετικά, ενώ άλλες αρνητικά. Από «Γη της Επαγγελίας» το 18ο αιώνα έφτασε στο ναδίρ των έκδηλων φυλετικών διακρίσεων για να φτάσει ξανά, στις αρχές του 21ου αιώνα> να γίνει το «Κράτος του Ουράνιου Τόξου» του Νέλσον Μαντέλα. Ο οινοπαραγωγικός κλάδος ακολούθησε στενά αυτές τις πολιτικές αλλαγές και σήμερα έχει αδράξει πλήρως τις ευκαιρίες που του έχουν δοθεί.
Οι πρώτοι Ευρωπαίοι εμφανίσθηκαν στη περιοχή το 1643 και χρειάσθηκαν μόνο ενια χρόνια για να γίνει η πρώτη παραγωγή κρασιού. Οι Ολλανδοί άποικοι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διάδοση της αμπέλου, χρησιμοποιώντας κυρίως γαλλικές ποικιλίες.
Το 1685 ιδρύθηκε το Κτήμα Constantia πολύ κοντά στο Κέιπ Τάουν, αλλά το πραγματικά
σημαντικό γεγονός συνέβη το 1778, όταν Hendrik Cloete αγόρασε το Constantia και αφιερώ-θηκε, με γνώση και επιμονή, στη παραγωγή γλυκών κρασιών, λευκών και ερυθρών, με τα πρώτα να είναι με διαφορά πιο ακριβά..
Τα κρασιά του κτήματος της Constantia έπαιξαν ένα οημαντικό ρόλο στη δημιουργία μιας καλής εικόνας των κρασιών τής Νοτίου Αφρικής - μέσα σε λίγα χρόνια, τα Constarι έφταναν σε πολύ υψηλές τιμές στην αγορά της Αγγλίας, τιμές που μόνο τα γλυκά Tokai της Ουγγαρίας και τα γερμανικά ρίσλιν μπορούσαν να ξεπεράσονν.
Αποδεκατισμός rων αμπελώνων
Το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα δεν ήταν το ίδιο επιτυχημένο για τις εξαγωγές της Νοτίου Αφρικής. Το πρώτο χτύπημα ήρθε το 1861, όταν επετράπη η χωρίς φόρους εισαγωγή των γαλλικών κρασιών στην Αγγλία. Η πτώση των πωλήσεων δεν έγινε άμεσα αισθητή στους Νοτιοαφρικάνους και μάλιστα τα πρώτα χρόνια μια μεγάλη μερίδα καταναλωτών έμεινε σταθερή στις προτιμήσεις της. Αυτό ήταν δυστύχημα για τους παραγωγούς. Το 1886 τα εδάφη της χώρας γνώρισαν τη φυλλοξήρα και μέσα σε ελάχιστες εσοδείες οι αμπελώνες αποδεκατίσθηκαν. Η αντίδραση των αμπελουργών ήταν άμεση και μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα είχαν καλυφθεί οι χαμένες εκτάσεις και πολύ παραπάνω. Όμως, δεν είχε γίνει αντιληπτό ότι η αγορά ήταν πια πολύ διαφορετική. "Ετσι, δημιουργήθηκαν τεράστια πλεονάσματα οίνου και μηδενική σχεδόν ζήτηση.
Η κατάσταση σύντομα έφτασε σε υψηλά επίπεδα δυσφορίας και η μόνη εύκολη λύση ήταν να αναλάβει το κράτος ρόλο ρυθμιστή.
Από τη δεύτερη δεκαετία του 20ού αιώνα μέχρι και την προτελευταία, υπήρξε μια μαύρη περίοδος για τη Δημοκρατία της Νοτίουυ Αφρικής, με το Απαρτχάιντ στο απόγειό του να καταπατά κάθε έννοια ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να καταστρέφει την εικόνα της χώρας στο εξωτερικό. Χωρίς εξαγωγικές αγορές, τα μπράντυ και τα ενισχυμένα κρασιά, που αποτελούσαν το 95°/ο της παραγωγής του κλάδου, είχαν μείνει εγκλωβισμένα μέσα σε μια πολύ στενή τοπική αγορά.ακόμη και αν υπήρχαν ελάχιστα ποιοτικά προϊόντα, τότε αυτά χάνονταν μέσα σε μια θάλασσα μετριότητας, αλλά και είχαν το στίγμα του ρατσισμού πάνω τους.
Δεκαετία των αλαγών
Η δεκαετία του 1990 έφερε κοσμογονικές αλλαγές.Η απελευθέρωση του Μαντέλα ήταν ένα γεγονός ορόσημο, αν και οι εντάσεις και οι αλλαγές πολιτικής είχαν αρχίσει να γίνονται εμφανείς καιρό πριν και για αρκετά χρόνια μετά. Μικρές ομάδες του έγχρωμου πληθυσμού άρχισαν να έχουν ευκαιρίες για κοινωνική και οικονομική ανέλιξη, ενώ σήμερα υπάρχουν ακόμη και έγχρωμοι ιδιοκτήτες μεγάλων τραπεζών. Η φράση-κλειδί ήταν και είναι το «Black Economic Empowerment» (ΒΕΕ) - δηλαδή όχι απλώς πολιτική ίσων ευκαιριών, αλλά η οργανωμένη προσπάθεια να ενδυναμωθούν τα αδύναμα, άρα έγχρωμα, κοινωνικά στρώματα. Για ολλούς, φυσικά λευκούς, Νοτιοαφρικάνους, αυτό οδήγησε σε ένα ανεστραμμένο Απαρχάιντ - ότι στις σημερινές καταστάσεις, πας λευκός χωρίς οικονομική δυνατότητα έχει λιγότερες δυνατότητες από έναν αντίστοιχο έγχρωμο.
Το 1992 ο KWV χαλάρωσε τον ασφυκτικό έλεγχο που είχε πάνω στην εγχώρια παραγωγή κρασιού και η άμεση συνέπεια ήταν η εμφάνιση μικρών και καλής ποιότητας παραγωγών. Η εικόνα της χώρας είχε αρχίσει να γίνεται κατά πολύ καλύτερη. Την ίδια περίοδο, η αγορά του Ηνωμένου Βασιλείου είχε ανακαλύψει τη γοητεία των κρασιών του Νέου κόσμου, αλλά η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανία είχαν ακόμη πολύ ακριβές μέσες τιμές.
Κumala : Η μαγική λέξη
Το 2003 οι συνολικές εξαγωγές έφτασαν τα 240 εκατ. λίτρα, +30% από το 2002. Σε αντιπαράθεση, οι εξαγωγές το 1995, που ήταν χρονιά των μεγάλων πολιτικών αλλαγών, έφθαναν τα 76 εκατ. λίτρα, ενώ το 1991, μέσα στην Απαρτχάιντ εποχή, ήταν στα 27 εκατ. λίτρα. Η πρώτη εξαγωγική αγορά εξακολουθεί να είναι η Βρετανία, όπου έχει μερίδιο οινικής (off-trade) αγοράς 10,2% κατ' όγκο και 10,1 °/ο κατ' αξία. Ο βασικός λόγος πίσω από αυτά τα μερίδια είναι το Kumala, της εταιρείας Western Wines, που πουλά 2,5 εκατ. κιβώτια το χρόνο, ένας όγκος που το
κατατάσσει μέσα στα δέκα πιο δημοφιλή εμπορικά σήματα. Το Kumala δημιουργήθηκε με μια συνταγή που δεν ήταν καθόλου καινούργια, αλλά συχνά δημοφιλής: οινοποίηση που δίνει έμφαση στο ώριμο φρούτο, τις μαλακές τανίνες, την απαλή αίσθηση του στόματος, το μέτριο προς γεμάτο σώμα, τις σχετικά χαμηλές οξύτητες, τα σχετικά υψηλά επίπεδα CO2 στα λευκά και την καλή, αλλά όχι διακριτική παρουσία του βαρελιού. Σημαντικό στοιχείο ήταν η μοντέρνα συσκευασία, με παραστάσεις και σύμβολα που υποδηλώνουν εξωτικές προελεύσεις. Φυσικά, όλα τα παραπάνω υποστηρίχθηκαν με μεγάλη διαφημιστική καμπάνια σε όλα τα επίπεδα, από περιοδικά μεγάλης κυκλοφορίας έως και τηλεοπτικά σποτ. Οι εξαγωγές στη Σουηδία ανέβηκαν κατά 131 °/ο. Στην Ολλανδία, για ευνόητους λόγους, η Νότιος Αφρική κατέχει τη δεύτερη θέση σε εισαγωγές, μετά τη Γαλλία.
Αν και οι εξαγωγές φαίνονται προς το παρόν να πηγαίνουν καλά, η εσωτερική αγορά δείχνει να πηγαίνει λιγότερο καλά.
Η προσέλκυση οινοφίλων για τουρισμό είναι ίσως το λιγότερο σημαντικό κομμάτι της επιτυχίας της Νοτίου Αφρικής. Το ζωτικό πολιτικό σημείο ήταν ότι το κρασί μπήκε μέσα στην π εμπειρία επίσκεψης» κάθε τουρίστα που πατούσε το πόδι του στη ΔΝΑ - να μπει σε κάποιο κελάρι, να δοκιμάσει και να αγοράσει, επιτόπου ή όταν επιστρέψει στη χώρα του, κάποιο νοτιοαφρικανικό κρασί. Κάθε οινοποιείο δημιουργεί δίπλα του ένα ξενοδοχείο, ένα γήπεδο γκολφ ή έστω λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια και ένα εστιατόριο. Αντίστροφα, σχεδόν κάθε ξενοδοχείο θέλει να παρουοιάσει κάποια καλά κρασιά με το όνομά του, που δεν είναι φασόν, αλλά πραγματικά δικής του παραγωγής. Αυτή η κατάσταση φυσικά ευνοείται από τις ιδιαίτερες συνθήκες που υπάρχουν στη χώρα, καθώς η μεγάλη εγκληματικότητα στις μεγάλες πόλεις ωθεί τους τουρίστες να μένουν κλεισμένοι σε ξενοδοχεία-Θέρετρα ή έστω να κυκλοφορούν με αυτοκίνητο σε ελεγχόμενες περιοχές έξω από τα αστικά κέντρα.
Μεγάλη η επιτυχία στην Ευρώπη
Το στυλ των κρασιών της ΔΝΑ Βοήθησαν στο νπ γνωρίπουν μεγάλη επιτυχία σε ευρωπαϊκές αγορές. Το κλίμα της χώρας είναι ουσιαστικά μεσογειακό, με ήπιους χειμώνες,
και ζεστά καλοκαίρια και το μεγαλύτερο μέρος της βροχόπτωσης να πέφτει εκτός της περιόδου ανάπτυξης του αμπελιού. Σε χαρακτήρα, τα κρασιά μπορούσαν συνεπώς να παίξουν και τελικά έπαιξαν αρκετά καλά το χαρτί του Νέου Κόσμου, αλλά όχι ολοκληρωτικά - δεν υπήρχαν αρχικά οι οικονομικοί πόροι για την έντονη παρουσία δρυός ή τις πολύ <καθαρές» και μη οξειδωτικές οινοποιητιχές τακτικές που υπάρχουν στην Αυστραλίη ή τη Νέα Ζηλανδία. Κάτι που εντυπωσιάζει όποιον επισκεφθεί ακόμη και τους κορυφαίους παραγωγούς της χώρας είναι' η σκληρή δουλειά στο αμπέλι, αλλά και η απουσία της αίσθησης τελειότητας, κυρίως στο οινοποιείο, που υπάρχει στους αντίστοιχους παραγωγούς σε άλλες χώρες, όπως στην Ελλάδα ,lσπανία ή στην Αυστραλία. Αυτή η διαφορετικότητα του στυλ, παντρεμένη με ουσιαστική ποιότητα, εξελίχθηκε προς όφελος των κρασιών της χώρας - για πολλούς ειδικούς, η προσωπικότητα των νοτιοαφρικανικών κρασιών στέκεται μεταξύ Νέου και Παλαιού Κόσμου. "Εχουν την ένταση και τη δύναμη του Νοτίου Ημισφαιρίου, που τα έκανε εύκολα στην προσέγγιση από νέους καταναλωτές, αλλά και τη φινέτσα της Ευρώπης, που έδινε πολλές λύσεις σε θέματα φιλικότητας προς το φαγητό, άρα και θέματα παρουσίας σε εστιατόρια. Επίσης, σε επίπεδο εξαγωγικό, η έμφαση δόθηκε στα ερυθρά κρασιά, ωφελούμενη από τη ροπή της αγοράς προς αυτά τη δεκαετία του 1990. Φυσικά, άλλος ένας παράγοντας ζωτικής σημασίας ήταν το πώς αντέδρασαν οι οινοπαραγωγοί της ΔΝΑ στη ζήτηση συγκεκριμένων ποικιλιών από την αγορά. Ο κύριος φορέας πίσω από το WIB είναι το South African Wίne & Brandy Company, ο οποίος Θα βοηθηθεί από πέντε ξεχωριστές ομάδες εργασίας. Αυτές θα είναι σχετικές με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη, τη διαχείριση και εκπαίδευση ανθρωπίνων πόρων, τη μεταφορά και δημιουργία τεχνολογίας, την ανάπτυξη αγορών και προώθηση των κρασιών της ΔΝΑ. Η βιομηχανία οίνου της ΔΝΑ δείχνει με πολλούς τρόπους πως ξέρει να παίρνει τα ηνία των εξελίξεων και όχι να ακολουθεί. Ταγός των προωθητικών κινήσεων είναι ο εξαγωγικός οργανισμός Wines of South Afica - WOSA. Στις αρχές του 2005, μόλις δημοσιεύθηκε η έρευνα του International Wine & Spirits Record - κατά παραγγελία των διοργανωτών της Vinexpo, η οποία δήλωνε πως η αγορά των ΗΠΑ θα γίνει η υπ' αριθμόν 1 αγορά του πλανήτη, με πωλήσεις κρασιών στα 24 δισ. δολάρια μέχρι το 2008, ο WOSA κατάλαβε αμέσως ότι πρέπει να ρίξει το βάρος του και εκεί. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, ο πρόεδρος του πολύ σημαντικού Society of Wine Educators, ανακοίνωσε ότι θα δουλέψει με το WOSA-US για να δημιουργήσει κατάλληλο εκπαιδευτικό υλικό για την προώθηση των κρασιών της ΔΝΑ σε όλη τη Βόρεια Αμερική. Οι προσπάθειες όμως συνεχίζονται και στη Βρετανία. Εκεί, το 2005, θα δοθούν για την προώθηση των κρασιών της χώρας περίπου 750.000€, ένα ποσό όχι υπερβολικό.
